İki yaşımdayken tanıştım seninle
Bırakıp annemin elini
sana koştum.
Çığlıklarına aldırmadan.
Buluştu vücutlarımız...
Hatırlıyorum desem yalan olur ama
Biliyorum senden korkmadığımı
Bana verdiğin o garip hisse hayran kaldığımı.
Seninle yakaladığım huzur;
Sanatımda,
Sanatında ve sanatlarında,
Durgunluk oturuşumda,
Sigaramın sönük kırmızısında ve muhabbette
Seyrek yakaladığım o huzurun aynısıydı:
Sonsuz çokluğu hissettim,
Çokluğun birliğini hissettim.
Nefes alamadığımda derinliğinde,
Kalamadığımda bütünümle birliğinde,
Nefes alabilmeyi dilemedim,
çaktırmadan,
Nefes almak zorunda olmamayı diledim.
Ah büyük ustam,
Seni ziyarete pek gelmiyorum farkındayım.
Çıkacağız daha uzun yolculuklara başbaşa;
Belki beni yutacaksın,
içinde kaybolacağım.
.
Belki ayrılacağız birbirimizden,
Bir ara daha vereceğiz sükun-u olgunluk için.
Belki de bilgece ayrılacağız birbirimizden,
Bakan ayrıyız sanacak,
Gören birlikteliğimizi selamlayacak.
0 yorum:
Yorum Gönder